op reis met Claudia

De dag voor kerst, maak ik mijn laatste podcast van dit jaar en van deze reis. In de ochtend ruim ik een grote doos vol schriftjes en dagboekjes op. Ik heb de laatste tien jaar wat afgeschreven! En ik schrijf deze ochtend ook aardig wat af. Door dit te doen besef ik dat ik al jaren in een 'loop' van afleiding zit, die deels is gebaseerd op iets dat ik leuk vind om te doen en ook te maken heeft met wie ik oorspronkelijk ben. In de middag komt mijn vader op de koffie, hij vertelt mij dat vrienden van hem de weg kwijt zijn. Tja, zeg ik, hoe erg is het als mensen het pad kwijtraken die een ander voor ons heeft neergelegd?

Wat zou er gebeuren als je morgenochtend wakker werd zonder gedachten? Wat doe je dan? Welke dingen en mensen in je leven blijven en welke vertrekken? Blijf jij zitten in het leven wat je nu hebt, of ga je iets anders doen? Blijf je of ga je? Wat als je gaat switchen naar het andere circuit in jouw lichaam, naar jouw hartsbewustzijn? Hoe ziet jouw dag en hoe zien jouw bezigheden er dan uit? Het is een mogelijkheid in de kwantumwerkelijkheid dat dit het geval is. We hebben invloed op de werkelijkheid van ontelbare mogelijkheden, dus.... dit zou dus zomaar kunnen gaan gebeuren.

In de rij bij de supermarkt valt mij op dat alle mensen in een gedachtenscript leven en niet alleen de caissières scannen producten, wij doen dit allemaal. Het enige verschil is, dat wij ons er niet bewust van zijn welke producten we allemaal in onze digitale breinwinkelwagen stoppen. En dat de hele dag door! We doen boodschappen met meer aandacht dan onze gedachten scannen, want dat gaat automatisch. Totdat je waarneming erdoorheen gaat. Dan komen de kwantumvelden los en gaat het script vastlopen. Dat gebeurde mij in de supermarkt, ik besefte dat ik als enige in de film ontwaakte en alle wachters keken mij aan, ja, ik nam de gescripte werkelijkheid van deze wereld waar. Met mijn bewustzijn. En ik draaide de velden om, want nu scande ik het veld.

Op mijn verjaardag observeer ik alle gesprekken en gedachten van mijzelf en de visite. Ik switch tussen mijn oorspronkelijke bewustzijn en mijn hoofd dat breintaal wil spreken. Ik ervaar dat mijn bewustzijn verjaard is en ik een nieuwe fase in ga. Hoe komen onze gedachten in ons hoofd en hoe reageren wij hierop? In hoeverre is ons leven, zijn onze gesprekken, onze vrienden en familieleden gescripte gedachten? Is onze persoonlijkheid het product van onze gedachten? Ik deel het moment dat ik vanuit het niets in mijn hoofd kon kijken en de breincomputer kon waarnemen. Ik zie hoe de database van gedachten, herinneringen en gesprekken, inclusief de mensen, in mijn hoofd is opgeslagen en in te zien is.

Deze week rijd ik bijna elke middag door de polder in mijn camper busje en ik draai een cd'tje met het lied 'Exartate mou les'. Vrij vertaald betekent dit Griekse lied: 'het hangt ervan af zeg je me', 'het kan alle kanten op gaan' of 'ik hou alle mogelijkheden open'. Het valt me op dat de mogelijkheden telkens een andere kant opslaan, als je de uitkomst van een vraag helemaal loslaat. Ik experimenteer en zie dat ik elke dag voor een nieuwe verrassing sta. En ik besluit het oordeelloos waar te nemen, niet vast te zetten en het te aanvaarden, zonder weerstand. Wonder boven wonder, slaan de uitkomsten telkens anders uit en besef ik de wetgeving van de kwantum fysica steeds dieper.

De reclamefolder van het tuincentrum, met de thema's 'verwonderland' en "hang buiten het licht op", valt op de mat. Het raakt me, ik verwonder me nog altijd over deze wereld, vooral over de mensen, dat ze vergeten zijn hoe mooi en lichtgoud ze zijn. Met kerst hangen we de lichtjes op in de boom, de tuin en in ons huis en waarom doen we dit? Is het omdat we diep van binnen verlangen ons te omringen met datgene wat we van binnen zijn vergeten? Wij zijn wezens van puur licht en schoonheid en we hoeven onszelf, ons huis, de bomen en alles dat natuur is, niet te versieren of mooier te maken, we zijn al perfect hoe we zijn! We mogen het ons weer herinneren.

De makelaar belt dat de koper zich heeft teruggetrokken en mijn huis toch niet verkocht is. En wat nu? Stap ik in het veld van goed of fout en ga ik hiernaar handelen? Of blijf ik op mijn eigen pad lopen en in mijn heelheidsbewustzijn staan? Wat is mindcontrol eigenlijk? Steeds meer mensen weten dat zij worden gemanipuleerd en dat hun werkelijkheid in banen wordt geleid. Veel mensen kiezen een "tegenovergesteld" pad of schieten in de rebellie. Maar, wat gebeurt er als je bij je zelf blijft? Als je vanuit jouw heelheidswezen naar mindcontrol kijkt? Dan zie je dat de zichtbare manipulatie slechts een dekmantel is, de aanleiding om jou aan te klikken aan de échte ketting. En je kunt besluiten om je van deze vorm van controle te bevrijden door in jezelf te stappen!

In de sauna werd de hitte steeds intenser en ik bedacht mij opeens: wat nou als de deur niet meer open gaat en ik er niet meer uit kan? Ik observeerde mijn lichaamstemperatuur en merkte geen verschil, het was de omgeving die warmer werd. Bij het dompelen in de ijskoude zwemvijver, merkte ik hetzelfde op: temperaturen buiten mij zijn slechts een gedachte die ik ervaar op de prikkels die mijn lichaam oppikt. In het bubbelbad draagt een man een tattoo van zijn overleden broer op zijn hart en hij vertelt mij dat dit 'niet klopt', een gesprek volgt. Wat laten we niet allemaal in en op ons hart tatoeëren wat er niet hoort, terwijl we denken dat het wel klopt? Lopen we niet allemaal rond met een mislukte tattoo op ons hart? Is het tijd om de plakplaatjes op onze harten weg te halen?

Na jaren opgesloten te zijn geweest in een kantoor zonder daglicht, dringt het besef door dat ik na mijn ontslag, nog steeds vanuit die kubus de wereld waarneem. In deze werkelijkheid kijken we telkens door een raam of luikje om een glimp op te kunnen vangen van de volgende stap in onze ontwikkeling. Ons wordt een mooie, nieuwe wereld voorgehouden, waarin we meer kunnen en gelukkiger zijn. Terwijl ik op een bankje in het park zit, omringd met mannen, elk met een hond en een blik bier, zie ik dat de wereld er feitelijk heel anders uit ziet. Hoe zit het nu écht? Want ik voel en besef dat alle werkelijkheden momenteel door elkaar heen lopen.

Als de snorkel kapot is en ik de zee ga verkennen zonder, hoe ga ik dan om met de angst van kopje onder en geen lucht meer krijgen? Hoe vrij wil ik eigenlijk zijn als mij deze vraag gesteld wordt door een stel observerende vissen? Door alles in mijn leven los te laten, zoals de vaste baan en het huis, wat blijft er dan nog over aan constructen en modellen om in te geloven? Het besef landt dat het antwoord uit de kwantumvelden niet zozeer te maken heeft met de richting die ik persoonlijk op wil, maar die volgt op de keuzes die ik wezenlijk Zelf heb genomen. Leef ik hier eigenlijk wel, of staat mijn LEVEN op de pauzeknop?

Is er verschil tussen het wezen in de wei, in je tuin en op de bank naast je? Voor mij is ieder wezen op Gaia gelijk, we kijken allen door dezelfde ogen. Als mijn kattin in een bekrachtiging haar pootje op mijn hart 'bijzet' voel ik me verbonden als nooit tevoren met alle wezens van deze prachtige planeet. Hoe kan ik ook anders dan van deze aarde vol overgave houden? Want ook ik kijk door de ogen van Gaia.

Dreaming of mountains and clear seas
all creations live in peace
Gaia lives inside every heart
Earthlings never were apart

Op de fiets kom ik op een kruising, een auto nadert met hoge snelheid links van ons. Wat doe ik nu? Fiets ik door of stop ik? En wie neemt dit besluit eigenlijk? Met mijn bewustzijn nam ik waar hoe mijn lichaam functioneert en tot een keuze komt. Hoe werk ik nu samen met het bewustzijns intelligentieveld van mijn lichaam? En wat gebeurt er als ik onbewust ben en de antikrachtvelden op mij worden afgevuurd? Ik zie de strijd om en in het lichaam, wie er aan het stuur wil staan en hoe het lichaam hiermee omgaat en van mij verwacht dat ik mijn positie van piloot oppak. In diep respect en vriendschap neem ik mijn lichaam en de velden die er invloed op uitoefenen, waar. Ik voel de roep om samen te werken en SAMEN te leven op aarde. Wij zijn hier een team, één pakket, samen zijn wij mens van deze aarde. Samen steken wij de kruising over.

Mensen groeien uit de oude modellen, ook vriendschap mag nader bekeken worden. De tijden van jezelf wegcijferen zijn voorbij. Zelf staan in je autonomie maakt dat je vrienden van alle werelden je kunnen zien en naast je kunnen staan. Als jij Zelf staat, kun je Samen Staan en nieuwe avonturen tegemoet treden. Ik besef dat open contact daar kan ontstaan, waar vrije wil wezens in alle openheid en vrede zijn opgestaan.

In het donker fiets ik op een gladde polderweg, achter mij nadert een auto op volle snelheid en ik voel de koplampen in mijn rug schijnen. Een angstveld probeert zich van mij meester te maken en ik ervaar oordeelloos. Het veld keert om naar een krachtuiting en het diepe besef landt, dat ik deze kracht altijd kado gegeven heb, om er een habbekrats voor terug te ontvangen. Alleen maar omdat ik me 'fijn' wilde voelen. Ik besluit om mijn ware kracht weer te ervaren.